Euthanasie anno 1970

Deze zaterdag (7-11-2015) beschrijft NRC het drama van mensen die dementeren en zijn vergeten dat ze deze vorm van aftakeling ooit absoluut afwezen. Of niet meer in staat zijn hun euthanasieverklaring te effectueren. De euthanasie die je ontglipt, het is pijnlijk ironisch. Maar wat moet de doorslag geven? Je wens uit een vorig leven of de soms vrij onbezorgde dementie van nu?

In 1969 moest de discussie over euthanasie nog beginnen. De arts en psychiater prof. dr. J. H. van den Berg schreef in het pamflet 'Medische macht en medische ethiek,' dat de eed van Hippocrates (menselijk leven behouden, sparen en verlengen) verouderd was door de toegenomen mogelijkheden van de medische wetenschap. Je moest je afvragen of het leven na de medische ingreep nog zin zou hebben. Dat deed heel wat stof opwaaien.

Margreet Blees bespreekt hier Van den Bergs publicatie, een recensie uit de Gooi- en Eemlander van 14 februari 1970. Als je het leest wordt duidelijk hoeveel er sindsdien is bereikt.

Over ironie gesproken: aan het einde van haar eigen leven kon Margreet Blees als gevolg van de ziekte van Parkinson niet meer duidelijk maken of ze behoefte had aan actieve beëindiging van haar lijdensweg of niet.